De omstandigheden NIET je gemoed en je stemming laten bepalen.
Ik geef toe, het vraagt enige oefening, maar het kan!
Als ik mijn stemming en gemoed zou laten bepalen door al mijn post-kanker ongeregeldheden (stoma’s en andere tijdrovende rest verschijnselen) dan zou ik geen leven hebben. Voortdurend wordt mijn tijd opgeslokt door de steeds terugkerende schoonmaakhandelingen maar ook door de onvoorspelbaarheid ervan.
En dat wil ik overstijgen, want ik wil genieten van elk stukje leven wat ik heb! Ik HEB tenslotte nog een stukje leven, dat wil ik graag koesteren!
En dus laat ik me niet meesleuren door de tegenslag van de dag, of de uitzichtloosheid van bepaalde problematiek. Één ding is zeker: laat ik mijn stemming er wél door bepalen, dan ben ik nou niet bepaald een fijner mens. ? En creativiteit gedijt ook écht niet goed in een zorgelijk of gestrest lichaam.
In de regen heb ik het van nature: opgewektheid. Ik weet niet of het komt omdat ik regen associeer met het als kind thuiskomen in de gezelligheid van de keuken met rood geblokte gordijntjes alwaar mijn moeder een zalig geurende maaltijd stond klaar te maken, of omdat ik gewoon echt van regen hou. Ik ben gewoon zo’n singing-in-the-rain-type.
Daar waar iedereen loopt te mopperen om het vieze weer, loop ik te genieten.
Daar waar iedereen loopt te mopperen om het vieze weer, loop ik te genieten.
Ik weet ook niet hoe het kan, maar het is niet echt een bewuste keuze. Dat is het WEL als het om andere niet gewenste omstandigheden gaat. Dan kies ik voor een opgeruimd gemoed, ondanks de ‘storm’. En dat is oefenen, oefenen en nog eens oefenen.
En net als met alles: hoe vaker je het doet, hoe beter het gaat!
Mocht het jou nou niet lukken vandaag, dat opgewekte gemoed, door wat voor ‘regen’ in jouw leven dan ook: ik heb in de ochtendschemering voor jóú lopen zingen! Voor een beetje vrolijkheid: ? it’s a lovely day today ?
Liefs!?
Liefs!?