Ik ben gefascineerd door mensen die niet zo makkelijk zingen als ik. Wanneer dat begonnen is? Ik weet het niet meer precies. Ná mijn conservatoriumperiode in elk geval. Daar zong iedereen natuurlijk dat het een lieve lust was. Eén van de laatste dingen die ik meemaakte op het conservatorium was een workshop van het Roy Heart Theatre: een groep mensen met een sterke liefde voor de stem en voor theater. Ze begonnen hun lessen steevast met een fysieke workout. En gelijk vanaf het begin klikte dat met mij. Ik kon weer makkelijker hoog, zong voller laag, ik had gevonden wat ik zocht. Vanaf dat moment volgde ik Roy Heart workshops waar ik maar kon. En dáár kwam ik ze veelvuldig tegen: mensen die minder makkelijk muziek instuderen, minder gepolijst zongen dan ik gewend was.

Instuderen van een vierstemmig stuk nam iets meer tijd in beslag dan ik gewend was. Maar het plezier in zingen nam toe!! Met al mijn koorervaring op zak, ervoer ik dat ik nog nooit zo lekker en fijn had gezongen als in díé lessen. Ik kreeg er enrome kick van! En dus ontdekte ik dat fijn zingen niet afhankelijk is van niveau. Waar het dan wél mee te maken heeft? Met vrijheid, met connectie met degenen met wie je zingt, met vrijheid in je adem, met het loslaten van controle, met een goede balans tussen spanning en ontspanning. Maar ook met écht van je laten horen. Ik kwam er door die lessen achter dat ik steeds bezig was geweest met móói zingen, maar dat de dimensie van  de emoties miste. En dat terwijl zingen  emotie IS!

 

En toen ging ik lesgeven bij de USVA, cursuscentrum voor studenten. En daar trof ik ze veel vaker: een jongeman met een mooie stem die geen wijs kon houden, een jongedame die zo bescheiden en verlegen was dat haar stem nauwelijks te horen was. En natuurlijk de dappere dodo's: zij die vonden dat ze niet konden zingen maar het toch wilden leren. Fantastisch!

 

Omdat ik de titel van de cursus te oubollig vond (Stemexpressie), verzon mijn toenmalige vriendje de prachtige titel : Voor zingers, zangers, beginners en bangerds. En die sloeg aan. Nog jaren later, toen de cursus al lang van het toneel verdwenen was, vroegen studenten nóg of die "cursus voor bangerds" er nog was. De bangerds kwamen, samen met de makkelijke zangers, en samen hebben we de sterren van de hemel gezongen. Ik vond het geweldig om iederéén de kick van het zingen en samen zingen te laten ervaren! En dat vind ik nog steeds, iederéén is welkom in mijn lessen: de zangers bij wie het vanzelf gaat, en de zangers in spé. Altijd is er de mogelijkheid om je stem verder te ontwikkelen, dat hangt niet af van het niveau!

 

De laatste jaren hoor ik steeds maar weer dat verzoek of ik ook iets organiseer voor mensen die niet kunnen zingen, ik kom ze op één of andere manier steeds maar weer tegen. En dus organiseer ik dit seizoen het Zanglespakket "Ik kan niet zingen". Want als iemand zegt: "Ik kan niet zingen hoor!",beschouw ik dat als een uitdaging. Zingen is wat mij betreft geen kwestie van kunnen, maar een kwestie van doen.

Trek jij dit jaar de stoute schoenen aan? :-)