En toen stond ik daar. Electrische piano meegezeuld, supergoed voorbereid. Ik ging een workshop muziek geven aan kinderen op een instuifmiddag van de SKSG. Voor kinderen van 8 tot 12. Dacht ik. Had speciaal voor die leeftijsgroep een leuk en intensief programma samengesteld. Maar toen ik aankwam bleek ik te gaan werken met kinderen variërend in de leeftijd van bijna 4 tot 10 jaar! Hele andere koek. En dus moest ik improviseren.
En hoe goed me dat meestal ook afgaat, vandaag ging 't erg matig. De dingen die voor de kinderen van 8 tot 10 leuk waren, bleken te moeilijk voor de kleintjes, en de dingen die voor de kleintjes te doen waren gingen de oudere kinderen vervelen. En dus werd het een onsamenhangend geheel.  Er waren maar een paar momenten waarop ik ze bij elkaar kreeg. De piano uitproberen wilden ze allemaal wel dus dat werkte wel. Ze aan het zingen krijgen, poeh hé, dat viel nog niet mee. De ritmische melodiën die ik voor de middag gemaakt had, heb ik bliksemsnel aangepast, de moeilijker stukjes weggelaten. Maar ook dat ging uiterst moeizaam. Waarom het dan toch een geslaagde middag was? Door Alicia. Als ik het me goed herinner heette ze zo. Ze deed erg haar best om één van de melodietjes te leren en ze had er echt schik in! En haar stralende ogen toen ze me zei ".....ik ken het melodietje nog stéééds!" maakten mijn hele middag goed. Ze had er gevoel voor en ze had plezier in het oefenen. Toen ik wegreed stond ze nog op het pleintje en zwaaide ze. Vanwege dit meisje werd het deze middag toch: mission accomplished!