"De boog kan niet altijd strak gespannen staan". Uitspraak uit m'n jeugd, waarvan ik niet eens meer weet of ie nou door m'n vader of moeder gebezigd werd. En als 't om anderen gaat, weet ik prima waar dat op slaat. Maar als het om mezelf gaat, argh! Ik weet het nog niet eens voor mekaar te krijgen om gewoon op een dag op de bank te zitten en een kopje thee te drinken. Zonder dat ik iets moet. Niet dat ik een work-aholic ben. maar er is altijd zo veel te doen! En eigenlijk mag ik pas rust van mezelf als ik kláár ben. Whenever that may be.

 

Nou dat is natuurlijk nóóit! En dus zit ik nooit een kopje thee te drinken op de bank. Ja als er visite is. En dat moet anders natuurlijk. Het gaat niet zozeer om dat kopje thee. Het kan ook een lekkere korte wandeling zijn. Alles wat maar oplaadt.

De laatste maanden van het jaar waren druk. Nou ja, zeg maar gerust: vanaf de zomervakantie was het bomvol. En ook al heb ik echt wel af en toe m'n best gedaan, mij zag je vrijwel nooit met dat kopje thee op de bank. Of mijn favoriete wandeling langs de Kardingeplas. In het weekend misschien. Een enkele keer. En dat moest natuurlijk vroeg of laat een keer fout gaan. En wat is er een betere tijd om ziek te worden dan in de kerstvakantie! Hahaha, ja ik zie er de humor wel van in. Eerst werd Dylan ziek, vlak voor de kerst. En een weekje later was ik aan de beurt. Koorts, verkouden, totaal geen energie.

 

Maar ik ben meestal maar een dagje ziek. Normaal gesproken. Maar nu niet. Ik lag zo ongeveer de hele week plat. En ik had zo graag in de kerstvakantie even alles bij willen werken: de was, m'n mail, je kent 't wel. Maar dat ging niet gebeuren. Nog steeds optimistisch besloot ik dat ik dat dan wel in de loop van de tijd ging inlopen. Maar ook dat lukt nog niet, want het gewone leven is al lekker weer van start, maar ik ben nog steeds niet beter. M'n mail is niet bijgewerkt, m'n website nog niet, en in de drive van november en december had ik mensen toezeggingen gedaan. Ik zou in elk geval m'n koor starten in januari! En tot voor kort was ik dat nog steeds van plan. Totdat mijn omgeving aan de bel trok: zeg dametje zou jij niet eens beter worden eerst? Ehm. Ja, maar ik heb het beloofd!! Ja, dat is zo, maar wist je dat je ziek zou worden? Ehm, nee. Nou dan.

 

Als het om anderen gaat, vind ik het heel normaal om te luisteren naar de signalen van je lichaam. Maar als het om mezelf gaat, moet ik eigenlijk eerst met koorts op bed liggen wil ik iets afzeggen of uitstellen. Dat gaan we nu maar eens anders doen. Eerst eens wat doen aan m'n gezondheid, m'n acupuncturist bezoeken bijvoorbeeld. En veel slapen. Eens kijken hoe ik mezelf weer op poten krijg. En dán met hernieuwde energie nieuwe projekten starten, zoals het koor, en de nieuwe cursus 'Ik kan niet zingen'.

Het jaar is zeg maar leerzaam begonnen!

 

Ik wens jullie allemaal een heel mooi jaar!