"De boog kan niet altijd strak gespannen staan". Uitspraak uit m'n jeugd, waarvan ik niet eens meer weet of ie nou door m'n vader of moeder gebezigd werd. En als 't om anderen gaat, weet ik prima waar dat op slaat. Maar als het om mezelf gaat, argh! Ik weet het nog niet eens voor mekaar te krijgen om gewoon op een dag op de bank te zitten en een kopje thee te drinken. Zonder dat ik iets moet. Niet dat ik een work-aholic ben. maar er is altijd zo veel te doen! En eigenlijk mag ik pas rust van mezelf als ik kláár ben. Whenever that may be.

Ik ben gefascineerd door mensen die niet zo makkelijk zingen als ik. Wanneer dat begonnen is? Ik weet het niet meer precies. Ná mijn conservatoriumperiode in elk geval. Daar zong iedereen natuurlijk dat het een lieve lust was. Eén van de laatste dingen die ik meemaakte op het conservatorium was een workshop van het Roy Heart Theatre: een groep mensen met een sterke liefde voor de stem en voor theater. Ze begonnen hun lessen steevast met een fysieke workout. En gelijk vanaf het begin klikte dat met mij. Ik kon weer makkelijker hoog, zong voller laag, ik had gevonden wat ik zocht. Vanaf dat moment volgde ik Roy Heart workshops waar ik maar kon. En dáár kwam ik ze veelvuldig tegen: mensen die minder makkelijk muziek instuderen, minder gepolijst zongen dan ik gewend was.
En toen werd het héél stil op Happy Voice punt nl. Máándenlang. "Zou ze nog weer workshops geven of zou ze er mee gestopt zijn?" vragen sommigen zich af. Nee. Ik ben zeker niet gestopt. Er komt weer nieuw aanbod. Maar er was even een time-out nodig. Noem het een winterslaap. Een tijd van bezinning. Met welke workshops ga ik verder, en welke stop ik. Waarmee wil ik mijn geld verdienen en met welk aanbod is dat mogelijk. Aan welk aanbod is er behoefte. En vooral: wat wil ik zelf! Waar word ik blij van? Want daar geloof ik in. Dat je je geld kan verdienen met dat wat je leuk vindt.

En toen stond ik daar. Electrische piano meegezeuld, supergoed voorbereid. Ik ging een workshop muziek geven aan kinderen op een instuifmiddag van de SKSG. Voor kinderen van 8 tot 12. Dacht ik. Had speciaal voor die leeftijsgroep een leuk en intensief programma samengesteld. Maar toen ik aankwam bleek ik te gaan werken met kinderen variërend in de leeftijd van bijna 4 tot 10 jaar! Hele andere koek. En dus moest ik improviseren.

Toen Het Glazen Huis in Groningen stond werd ik, net als zovelen, aangestoken door het Glazen-Huis-virus en vond ik het enorm fijn om iets te kunnen doen voor anderen. Ook dit jaar ga ik mijn talenten weer inzetten voor Serious Request. Dit jaar heb ik opnieuw de Stedelijke Muziekschool bereid gevonden mij te ondersteunen. Op zaterdag 22 december van 14.00-15.00 geef ik in de Concertzaal van de Muziekschool (SintJansstraat 7) een korte workshop Zingen voor Serious Request, waarvan de opbrengst net als vorig jaar weer volledig naar Serious Request gaat!